مگر نه قرآن فرمود «لا يمسه الا المطهرون.» تجربه هاي اصيل عرفاني نيز چنين اند. با بازيگران فعال بر صحنه مأنوس ترند تا با تماشاگران. مولانا انساني است گوهرشكار و گوهرجو و گوهرشناس و گوهربين. عشق و ارادت او به امام حسين(ع)، خاندان ويارانش امر اتفاقي نيست. شهيدان، بازيگراني هستند كه بر صحنه تاريخ، فرهنگ، ايمان، آرمان و معنويت بشري حضوري فعال داشته و نقش ايفا مي كنند. عرصه بازيگري است و تجربه اي زيستني. مولانا، جاني است عاشق و عاشق عاشقان. عاشقان كه مولانا همچون طلبه اي كوچك در مدرسه عشق و ايمان و تقوا و فضيلت و طهارت آنها زانوي فروتني و اخلاص بر زمين كوفته و درس مي آموزد و شخصيت خود را مي سازد.

ادامه مطلب