مسئله اصلی این پژوهش واکاوی مفهوم و مولفه های مرگ اندیشی به منزله یکی از شاخصه های اصلی تجلی یافته متاثر از اندیشه انقلاب, در خلق و تکامل آثار هنری در آثار نقاشی دهه اول انقلاب اسلامی ایران است. بر این اساس پرسشهای پژوهش عبارتند از: 1. مولفه های مرگ اندیشی, چه میزان در رویکرد نقاشان انقلاب در خلق آثار نقاشی نقش داشته است؟ 2. آثار چه میزان از مبانی دینی اسلامی تاثیر گرفته است؟

ادامه مطلب

در شعر معاصر, تابع مضمون های برخاسته از شعر غنایی و گاه متاثر از مکتب ادبی رمانتیسم, مسایلی چون «پوچی», «غم و اندوه» و اندکی «مرگ آگاهی» بیشتر به چشم می-خورد. غزل های نو و سنتی معاصر نیز از مقوله مرگ و مرگ انتظاری نومیدانه سرشار است؛ در این مقاله گونه های مرگ نگری غزل سرایان معاصر استخراج و بررسی شده است. در مجموع غزل معاصر نگرش های متنوعی را در زمینه مرگ دارد که بیشترین صبغه آن مرگ هراسی و مرگ اندوهی در دوره اوج شعر نیمایی و سپس به تدریج مرگ اشتیاقی و مرگ آگاهی در دوره غزل دفاع مقدس و پس از آن نمایان شده است.

ادامه مطلب

بازتاب مرگ اندیشی در معماری ایرانیان    آثار اندیشمندان و متون مقدس از عناصر تأثیرگذار بر سبک زندگی هر جامعه هستند و با فرهنگ, ارتباطی تنگاتنگ برقرار می کنند؛ تجلی باورها و اعتقادات فرهنگ ها که در آثار اندیشمندان و شاعران جامعه قابل ردگیری است, در آثار هنرمندان نیز خود را ظاهر می کنند. ردیابی مفهوم مرگ در فرهنگ کهن ایران به شناختی پیرامون نظر اندیشمندان, شعرا و عرفا که …

ادامه مطلب

یادکرد از مرگ یکی از موضوعات رایج در گستره شعر و ادب فارسی است که شاعران هر کدام بر اساس باور و اعتقاد خود به این موضوع توجه کرده اند.یکی از بهترین شکل های توجه به پدیده مرگ, برداشت های عرفانی از آن است که از نگرش های اندوهبار (رودکی) فلسفی (خیام) و... آن را جدا می سازد و کسانی مانند باباطاهر, سنایی, عطار و مولوی به آن پرداخته اند.باباطاهر به نام شاعری عارف و تارک دنیا, سرودن از مرگ را دست مایه ای برای هشدارهای مکرر خویش به ارباب دنیا و اهل غفلت در قرن پنجم قرار داده است. البته این رویکرد به چنین مضمونی از برداشت ها و باورهای عرفانی هم خالی نیست.

ادامه مطلب

توضیح آگامبن در مورد نامه ی هایدگر به ژان بوفره در مورد تعریف دازاین ناپوشیدگی دازاین  آن جا هستن آن جا - بیانگر مرگ منشا هستی شناختی منفیت رخنه ی منفیت به وجود آدمی هستنده ای که در امکان مرگ اقامت دارد مرگ اصیل ترین و از آن خویش ترین امکان وجودی  دوری دازاین از هستی تهیه کننده : سعید اعتماد مقدم

ادامه مطلب

مرگ،   دوست قدیمی‌ام،   خود را چنان در بوسه‌ها پنهان می‌کند   که لحظه‌ها بگریزند   و من،   بی‌نام و نشان،   زنده‌ام. سعید اعتماد مقدم

ادامه مطلب

آیا در «دغدغه»ی بی‌پایان، حقیقتی نهفته است؟   یا تنها «واهمه»ی بی‌پایان، در پسِ هر «لحظه»؟   در این سفرِ بی‌نهایت، تنها، راهنماییِ خویش، در آینه   موجودیت، در کشاکشِ «دگر بودن»، بی‌انتها، بی‌پایان سعید اعتماد مقدم

ادامه مطلب

در سکانس پایانی، رقص مرگ (Danse Macabre) بازنمایِ آخرالزمانیِ فانی شدن جمع است؛ همهٔ شخصیت‌ها، از ملمّی‌ترین تا اسطوره‌ای‌ترین، در یک صف طولانی و خیره‌کننده به دنبال مرگ می‌رقصند و ندانسته سرنوشتی یکسان دارند. این رقص، یادآور آیین‌های میتولوژیک اروپایی است که مرگ را به‌عنوان بزرگ‌ترین ترازوی برابری انسانی مجسم می‌کنند و نشان می‌دهد که در پایان، هیچ ساختارِ اجتماعی، دینی یا فردی مانع از فراخواندن همه به یک سرنوشت مشترک نمی‌شود. تهیه کننده : سعید اعتماد مقدم

ادامه مطلب

آثار عملی مرگ‌انديشی در زندگی فردی:    رهايي از تعلقات بی‌ثمر: خواهيم ديد سبکبارتر شده و آرزوهای زودگذر رنگ می‌بازد.    اولويت‌بندی الهی: می‌فهميم چه رفتاری ما را به خدا نزديک می‌کند و چه لغزشی ما را دور می‌سازد.    توليد معنا و انگیزه: هر کار خوب جدی‌تر گرفته می‌شود چون می‌دانيم فرصت محدود است.   کاهش اضطراب بی‌معنا: paradoxically، پذيرش مرگ اضطراب را به اضطرار سازنده تبديل می‌کند. تهیه کننده : سعید اعتماد مقدم

ادامه مطلب

نشسته بر بوم رویای بی‌خبر،   و تابلوی خوابهای مرگ آلود  و تعبیرهای بی تاویل  و تفسیرها ی متین رنگارنگ از مرگ و معنا فریادهای خاموش، در صفحه‌های خاکستری   و در انتهای هر خط، آیا جایی برای آغوش است؟ مرگ آیا در انتظار است ؟ دیری ... سعید اعتماد مقدم

ادامه مطلب