در سکانس پایانی، رقص مرگ (Danse Macabre) بازنمایِ آخرالزمانیِ فانی شدن جمع است؛ همهٔ شخصیت‌ها، از ملمّی‌ترین تا اسطوره‌ای‌ترین، در یک صف طولانی و خیره‌کننده به دنبال مرگ می‌رقصند و ندانسته سرنوشتی یکسان دارند. این رقص، یادآور آیین‌های میتولوژیک اروپایی است که مرگ را به‌عنوان بزرگ‌ترین ترازوی برابری انسانی مجسم می‌کنند و نشان می‌دهد که در پایان، هیچ ساختارِ اجتماعی، دینی یا فردی مانع از فراخواندن همه به یک سرنوشت مشترک نمی‌شود. تهیه کننده : سعید اعتماد مقدم

ادامه مطلب