فیلم مهر هفتم و مرگ از دیدگاه اینگمار برگمان

فیلم مهر هفتم و مرگ از دیدگاه اینگمار برگمان
در سکانس پایانی، رقص مرگ (Danse Macabre) بازنمایِ آخرالزمانیِ فانی شدن جمع است؛ همهٔ شخصیت‌ها، از ملمّی‌ترین تا اسطوره‌ای‌ترین، در یک صف طولانی و خیره‌کننده به دنبال مرگ می‌رقصند و ندانسته سرنوشتی یکسان دارند. این رقص، یادآور آیین‌های میتولوژیک اروپایی است که مرگ را به‌عنوان بزرگ‌ترین ترازوی برابری انسانی مجسم می‌کنند و نشان می‌دهد که در پایان، هیچ ساختارِ اجتماعی، دینی یا فردی مانع از فراخواندن همه به یک سرنوشت مشترک نمی‌شود. تهیه کننده : سعید اعتماد مقدم
ادامه مطلب

سینما و مرگ 2

سینما و مرگ 2
سینما و مرگ 2 کتاب سینما و مرگ  میلاد روشنی پایان مرگ در فیلم برگمان: از مفهوم تا تجسد در فیلم‌های اینگمار برگمان، مرگ تنها یک مفهوم انتزاعی یا زبانی نیست، بلکه موجودیتی متجسد است که به درون مرزهای زندگی قدم گذاشته است. این ایده با یکی از مفاهیم بنیادین مسیحیت، یعنی «تجسد»، پیوند می‌خورد. به گفته هری وافسین (Harry Austryn Wolfson)، از نخستین پژوهشگران مسیحیت، در سده‌های آغازین شکل‌گیری …
ادامه مطلب

سینما و مرگ 1

سینما و مرگ 1
سینما و مرگ 1 کتاب سینما و مرگ  میلاد روشنی پایان تجسد مرگ و جهان هم پایگاه تصویرها  در ابتدای فیلم شهر هفتم (برگمان، ۱۹۵۷)، بلافاصله پس از چند نمای توصیفی، مرگ به سراغ شوالیه می‌آید. مرگ با بازی بِنگت اِکروت (Bengt Ekerot)، چهره‌ای رنگ‌پریده با سری طاس و صورتی اصلاح‌شده دارد و ردایی سیاه به تن کرده است. او شمرده و مؤدبانه حرف می‌زند، به‌گونه‌ای آزاردهنده اهل گفت‌وگو است و حتی …
ادامه مطلب

​مدیر وبلاگ
سعید اعتماد مقدم